Name-Glorifying's Encroachment into Russian Orthodoxy

DIscussion and News concerning Orthodox Churches in communion with those who have fallen into the heresies of Ecumenism, Renovationism, Sergianism, and Modernism, or those Traditional Orthodox Churches who are now involved with Name-Worshiping, or vagante jurisdictions. All Forum Rules apply. No polemics. No heated discussions. No name-calling.


Post Reply
denis_
Newbie
Posts: 7
Joined: Sun 7 July 2013 11:45 am
Faith: +
Jurisdiction: Εκκλησια Γ.Ο.Χ. Ελλαδος και Εξωτερικου
Location: St.Petersburg, Russia

Re: Name-Glorifying's Encroachment into Russian Orthodoxy

Post by denis_ »

This link was a certain amount of information. Information is simple. We have already given her. None of the modern Russian TOCs has not yet decided for anathematize onomatodoxy synodicallу. And no one mentioned that the decisions of the early 20th century are enough. For the time being. This would result in no less excitement than you currently have in America. And you would know about it. But such events were not.
I'm sorry that I repeat. I did not want to discuss about it. I just put a link to the topic of Raphaelites.

Require English-speaking priests and bishops of ROAC and RTOC for public statements on this theme. Situation will clarified by this. I think this method is the most natural.

User avatar
Jean-Serge
Protoposter
Posts: 1381
Joined: Fri 1 April 2005 11:04 am
Location: Paris (France)
Contact:

Re: Name-Glorifying's Encroachment into Russian Orthodoxy

Post by Jean-Serge »

denis_ wrote:

And no one mentioned that the decisions of the early 20th century are enough.Require English-speaking priests and bishops of ROAC and RTOC for public statements on this theme. Situation will clarified by this. I think this method is the most natural.

If the decisions of the 20th century are not cancelled, this means that still applies. Name-worshippers should prove these decisions have been cancelled.

Priidite, poklonimsja i pripadem ko Hristu.

User avatar
Lydia
Member
Posts: 407
Joined: Wed 19 December 2012 9:44 pm
Faith: Russian Orthodox
Jurisdiction: Ex-HOCNA and searching

Re: Name-Glorifying's Encroachment into Russian Orthodoxy

Post by Lydia »

jgress wrote:
denis_ wrote:

On the Names of God. Letter by Metropolitan Rafael of TOC(R) to Metropolitan John of New York
http://www.portal-credo.ru/site/?act=news&id=108220

OK. This is just propaganda for name-worshiping. What we need is information about who in the Russian jurisdictions is promoting it, aside from Bishop Gregory's jurisdiction which is openly name-worshiping.

I suppose this Metropolitan Raphael is a believer in name-worshiping. What do we know about him?

We know a great deal about Metropolitan Raphael. Father Siluan wrote about him and posted links to information about him on this forum. It was all bad.

User avatar
Suaidan
Sr Member
Posts: 685
Joined: Thu 8 April 2004 2:31 pm
Faith: Orthodox
Jurisdiction: Autonomous Metropolia of the Americas
Location: Northeast PA

Re: Name-Glorifying's Encroachment into Russian Orthodoxy

Post by Suaidan »

Jean-Serge wrote:
denis_ wrote:

And no one mentioned that the decisions of the early 20th century are enough.Require English-speaking priests and bishops of ROAC and RTOC for public statements on this theme. Situation will clarified by this. I think this method is the most natural.

If the decisions of the 20th century are not cancelled, this means that still applies. Name-worshippers should prove these decisions have been cancelled.

They use legalistic arguments to say that they do not apply so their argument is that they are de facto cancelled. Sorry to say, this remains a current responsibility of any Church dealing with it (including ours) and only ROAC has actually used the decisions to legally remove violating clergy (namely, Luriye). Our Church has responded with a direct confirmation of those councils and will do so in more detail shortly.

Fr Joseph Suaidan (Suaiden, same guy)

User avatar
Maria
Archon
Posts: 8428
Joined: Fri 11 June 2004 8:39 pm
Faith: True Orthodox Christian
Jurisdiction: GOC
Location: USA

Re: Name-Glorifying's Encroachment into Russian Orthodoxy

Post by Maria »

Deacon Joseph Suaiden has posted two updates regarding Met. Rafael of Russia:

First, there is the response of Met. John of New York to Met. Rafael of Moscow:
http://www.euphrosynoscafe.com/forum/vi ... =2&t=10956

Second, there is the action taken by the Synod in Russia under Met. Rafael:

Synod of TOC-R adds “Name-Fighting” to list of Heresies With Support of Luriyites; Communion Near Rupture

Metropolitan Raphael and his Synod have added the bizarre claim of “Name Fighting” to a list of heresies alongside ecumenism and Sergianism, according to the Synod’s websites and other reports.

For the complete story, please visit: http://nftu.net/synod-toc-r-adds-name-f ... n-rupture/

Lord Jesus Christ, have mercy on me a sinner.

User avatar
Maria
Archon
Posts: 8428
Joined: Fri 11 June 2004 8:39 pm
Faith: True Orthodox Christian
Jurisdiction: GOC
Location: USA

Re: Name-Glorifying's Encroachment into Russian Orthodoxy

Post by Maria »

At the portal-credo.ru website, they have posted an English translation of Met. Raphael's "Confession of Faith of the True-Orthodox Church. Received by the Local Council of the TOC(R), July 13-14, 2014"

Apparently, at this synod, Met. Raphael and his bishops declared that "Name-Fighting" is an impious heresy. Sadly, uneducated pious Russian people will not examine or critically read the writings of their "Bishop" Gregory Lourie but are blindly following his teachings that are dividing the True Christians and destroying any attempt at unity at a time when we True Orthodox need to be unified in the fight against the pan-heresy of Ecumenism.

http://www.portal-credo.ru/site/?act=english&id=564

  • We venerate the manifold names of God, and among them especially the all-holy name of Jesus Christ, which is above every name, a name before which every knee should bow, of things in heaven, and things in earth, and things under the earth (Philippians 2:9); a name whereby we must be saved (Acts 4:12). Along with the Holy Fathers, we confess that the “teaching of God’s power in the name of Jesus has the full dignity of a foundational dogma” (St. Ignatius of the Caucasus, “Homily on the Jesus Prayer”), and the rejection of this doctrine is an impious heresy. Therefore we reject and anathematize name-fighting, which tramples upon and blasphemes this holy dogma, supposing that the name of God is a simple human thought, conventional alphabetical characters, or a random collection of sounds. We testify that the name-fighting heresy is an outgrowth of the heresy of Nestorianism, the heresy of iconoclasm, and the heresy of Barlaam and Akindynos, which rose up against the Orthodox doctrine of the uncreated Energies of God, as taught by St. Gregory Palamas, and wickedly teaching that the Energy is not God, but created by God.

    When the spiritual conduct of the bishops of the Orthodox Church fell into decline, and all that was left, according to the words of St. Ignatius of the Caucasus, was a “weak, dark, inconsistent, incorrect understanding according to letters that killed the spiritual life in Christian society and destroyed Christianity, which is a practice and not a letter,” and the teaching about the Energies of God was forgotten, so that only a few ascetic strugglers of faith preserved it, there arose by diabolical instigation a blasphemy against the all-holy name of God. The Church authorities of Constantinople and Russia, yielding to the thoughtless influence of heretics – as has happened in the history of the Church many times – falsely condemned the Orthodox teaching on the names of God and subjected its faithful followers to lawless interdictions and persecution. The hierarchs of the Church of Constantinople at that time were mostly future ecumenical heretics, actively or passively accepting the program of ecumenical reforms set out in the Circular Epistle of the Ecumenical Patriarchate of 1920, and in 1923 they carried out the first of its points: the transition to the New Calendar in order to celebrate church holidays alongside western heretics. And the Epistle against name-glorifying accepted in 1913 by the Russian Synod was signed by the future apostate from the true faith and destroyer of the Russian Church, Sergius (Stagorodsky), impiously teaching that God’s Energy is not God, and that the name of God is a conventional sign, rather than grace and divine power, as the Holy Fathers in all ages have consistently taught.

Who is "St. Ignatius of the Caucasus"? I have never heard of this person.

St. Nectarios of Aegina was still alive in 1913 as he did not die until 1920. He surely would have alerted his people if the EP and the MP rulings of 1913 against Name-Worshiping were in error.

  • We distinguish the name of God as the uncreated self-revelation of Godboth as Divine Energy and created sacred symbol, noetic or material – in which God abides in His name-energy. God, as the Church through the mouths of the Saints salvifically preaches, is unknowable to the created power of the human mind, but can be seen only by the power of the Holy Spirit (cf. St. Gregory Palamas, Against Akindynos 4:19); God is known and named not by means of human created thoughts, but by His uncreated Energies (Ibid, 1:3:6). Therefore it is highly impious to think that someone gives names to God in the same way that Adam gave names to the animals (Genesis 2:20). It is not man who by his creaturely power comprehends God and gives Him names, but God Who reveals through grace to man His pre-eternal names (cf. Exodus 3:14). In this sense we speak of the names of God as divine uncreated Energies. But being received by the purified mind of the Holy Prophets, these name-energies are “clothed” in created human thought, being uttered by created sounds or written in created letters. In this sense, we speak of the names of God as sacred symbols and verbal icons that are created images of uncreated name-energies.

    We do not revere the name of God as the divine essence, for God’s essence is unknowable and nameless, and we wholly condemn those who teach such wickedness. We do not deify the variable sounds or letters with which the name of God is expressed in various human languages, as the name-fighters slander the Orthodox, resembling the iconoclasts in this slander, falsely accusing the Orthodox venerators of icons as deifiers of boards and paints. But we revere the verbal names of God that, we believe, are sanctified by the presence in them of the uncreated name-energies.

As Met. John so carefully pointed out, soi-disant Bishop Gregory Lourie and his followers have deliberately misquoted many of the saints including St. Gregory Palamas to justify their position of Name-glorification. This kind of sloppy work would not be acceptable at any accredited college or university.

Lord Jesus Christ, have mercy on me a sinner.

User avatar
Maria
Archon
Posts: 8428
Joined: Fri 11 June 2004 8:39 pm
Faith: True Orthodox Christian
Jurisdiction: GOC
Location: USA

Re: Name-Glorifying's Encroachment into Russian Orthodoxy

Post by Maria »

Here is the so-called letter from Met. Rafael to Met. John in Greek as posted on Paradosis as posted by Thomas Deretich of HOCNA who works closely with Met. Ephraim and apparently now serves as his ghost writer.

I have quoted it completely. Notice the flow of the Greek with its flowery expressions resembles the style of Met. Ephraim of HOCNA.

  • Περί του ονόματος του Θεού. Επιστολή

    του Μητροπολίτη Ραφαήλ (Prokopyev Motovilov) της Μόσχας

    προς τον Μητροπολίτη Ιωάννη (LoBue) της Νέας Υόρκης

    16 Ιουνίου 2014

    Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε!

    Μετά μεγάλης μου χαράς, έλαβα την αδελφική σας επιστολή, γεμάτη με πραγματικό ενδιαφέρον για την ορθότητα της Γνήσιας Ορθόδοξης Ομολογίας Πίστεως, τη δόξα του καλού ονόματος της Αγίας μας Εκκλησίας, και τη διατήρηση της αδελφικής ενότητάς μας. Έχω την τιμή να σας ευχαριστήσω για τα θερμά λόγια σας και την επιθυμία που απευθύνετε στην ταπεινότητά μου στην οποία βλέπω μια υπόσχεση για την ενίσχυση των αδελφικών μας δεσμών.

    Πράγματι, καθ’ όλη την ιστορία της ύπαρξης της εκκλησίας μας, η ενότητα της έχει υποβληθεί σε πολλών ειδών δοκιμασιών, και θα πρέπει να καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για τη διατήρηση της. Ακολουθούντας την γνωστήν εντολήν του Αποστόλου, είμαι πεπεισμένος ότι αυτή η ενότητα δεν θα πρέπει να εμποδίζεται από τις ιδιωτικές μας διαφωνίες, αν φυσικά, δεν επηρεάζουν αυτά τα θεμέλια της πίστης μας, οι οποίες αφορούν την ελπίδα μας για την αιώνια σωτηρία. Αυτές καθ’ εαυτές οι θεολογικές διαφωνίες εντός της Εκκλησίας δεν είναι μόνο δυνατές, αλλά ακόμη και αναγκαίες καθ’ όσον η Εκκλησία, παροικούσα στη γη, συνεχώς αντιμετωπίζει νέες προκλήσεις και πειρασμούς για τους οποίους κανένας δεν είναι αμέσως σε θέση να διατυπώσει μια σαφή και αποδεκτή απάντηση για όλη την Εκκλησία.

    Κατά τη γνώμη μας, το θεολογικό θέμα που τέθηκε στην επιστολή σας, έχει ήδη λάβει μια γενική εκκλησιαστική απάντηση, η οποία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ιεράς Παραδόσεως της Εκκλησίας μας.

    Η απαντήση αυτή, που περιέχεται στη Θεία Απολκάλυψη, έχει φθάσει στην πληρότητα της θεολογικής διαλεύκανσίς της, στην διδασκαλία του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και άλλων Ελλήνων και Ρώσων Πατέρων, συμπεριλαμβανομένων και σχετικά προσφάτων μορφών της εποχής μας. Παρακαλώ, επιτρέψατέ μου, Σεβαστέ μου αδελφέ, να αφιερώσω το μεγαλύτερο μέρος αυτής της επιστολής μου προς εσάς στην εξέταση αυτού του θέματος.

    Έτσι, για να μή απομακρυνθώ από το θέμα μας, δεν θα αναμειχθώ σε προσωπικά και να εντρυφήσω σε επιχειρήματα περι της αξίας ή μη του επισκόπου Γρηγορίου (Lourié): μόνο θα σημειώσω εδώ ότι ίσως απὀ άγνοια, πειθανώς, να έχετε συνάξει πληροφορίες περί του προσώπου αυτού, που δεν προέρχονται από τις πιό έμπιστες πηγές.

    Θλίβομαι, αγαπητέ μου αδελφέ, που η θέση μου όσον αφορά το ζέον δογματικό θέμα περί των ονομάτων του Θεού, σας έχει δημιουργήσει άγχος και φόβο. Τί πρέπει να κάνουμε; Δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε ότι η δοξολογία του ονόματος του Θεού είναι αίρεση μόνο επί της βάσης ότι είχε καταδικαστεί από τις εκκλησιαστικές αρχές της Κωνσταντινούπολης και της Ρωσίας. Διότι απέχουμε πολύ από του να έχουμε κρυπτοπαπικές τάσεις προς το δήθεν αλάθητο αυτής της εκκλησιαστικής εξουσίας. Δεύτερον, διδασκόμεθα από την Ιερά Παράδοση ότι η άλήθεια του Θεού αποκαλύπτεται μόνο μέσω της συμφωνίας των Αγίων Πατέρων. Τρίτον, γνωρίζουμε από την εκκλησιαστική ιστορία πολλά παραδείγματα όπου όχι μόνο Πατριάρχες ή σύνοδοι, αλλά ολόκληρες ιεραρχικές σύνοδοι απ᾽όλον τον κόσμον αποδέκτηκαν εσφαλμένες και αιρετικές ακόμη αποφάσεις που αντεκρούσθησαν μόνο από τις φωνές των Αγίων. Αλλά η αλήθεια σ᾽ αύτές τις δραματικές στιγμές της εκκλησιαστικής ιστορίας ήτανε αποκλειστικά μόνο με τους Αγίους και όχι με την καθ᾽εαυτού εκκλησιαστική εξουσία και με την πλειονότητα των ιεραρχών [Π.χ. ο Άγ. Μάξιμος ο Ομολογητής και ο Άγ. Μάρκος Εφέσου].

    Επιθυμούμε να είμαστε με την πλειονότητα. Αλλά το να είμαστε με το μέρος της αλήθειας είναι απείρως πρωτιμώτερο για μας. Επομένως, το θεωρούμε απαραίτητο να συζητήσουμε το θέμα της δοξολογίας του ονόματος του Θεού μετά μεγάλης προσοχής, νηφαλαιότητας και λογικής. Ποιοί ήταν πίσω από την απόφαση του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλης και της Ρωσσικής Συνόδου; Τί, στην πραγματηκότα, διδάσκουν οι δοξάζοντες το όνομα του Θεού και τί εδίδασκαν οι αντίπαλοί τους; Ποία από τις συγκρουώμενες διδασκαλίες συμφωνεί με την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων και ποία αντιτίθεται; Πώς η δοξολογία του ονόματος του Θεού ανταποκρίνεται με τη διδασκαλία του μεγάλου φωστήρα της Εκκλησίας, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά; Θα προσπαθήσουμε, με το μέτρο των δυνάμεών μας, να απαντήσουμε εν συντομία σ᾽ αυτά τα ερωτήματα.

    Αναφερθήκατε στις εκκλησιαστικές αρχές της Κωνσταντινούπολης και Ρωσίας κατά τον χρόνο της διαμάχης περί του Ονόματος του Θεού σαν να ήσαν άνευ όρων δογματικές αυθεντίες, των οποίων οι αποφάσεις δεν συζητούνται. Αλλά δεν είμεθα Λατίνοι, Σεβαστέ αδελφέ, να εκλαμβάνουμε τις παρούσες εκκλησιαστικές αρχές σαν αλάνθαστοι Πάπες. Αυτό διδασκόμεθα περί της άνευ όρων παραδοχής των αποφάσεων των Πατριαρχών ή συνόδων από τους Πατέρες της Εκκλησίας: Μαξίμου του Ομολογητού, Θεοδώρου του Στουδήτου, Γρηγορίου Παλαμά, ή του Μάρκου Εφέσου; Αν όλοι τους είχαν αποδεχθεί χωρίς σκέψη αυτά που οι εκκλησιαστικές αρχές της εποχής των είχαν αποφασίσει, τότε τί θα είχε απομείνει από την Ορθοδοξία μας;

    Ποιοί ήσαν οι επίσκοποι και οι συνεργάτες τους που κατεδίκασαν την δοξολογία του θείου ονόματος; Ας αποφύγουμε την κρίσιν των αντιονομοδοξαζομένων αποφάσεων στην εκκλησία της Κωνσταντινουπόλης. Καλύτερα να αφήσουμε τους Γνησίους Ορθόδοξους Έλληνες αδελφούς μας να ασχοληθούν μ᾽ αυτή, αλλά ας παραμείνουμε σε μόνο μία ερώτηση: Δεν ήσαν οι ίδιοι θεολόγοι της Σχολής της Χάλκης πού, λιγότερα από δέκα χρόνια μετά, κατέκριναν την δοξολογία του θείου ονόματος, και οι ίδιοι που προετοίμασαν την αιρετική Εγκύκλιο του Οικουμενικού Πατριάρχη (1920), που υιοθετήθηκε από τους ιεράρχες της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης και εσημείωσε την αρχή της πτώσης της στην παναίρεση του Οικουμενισμού; Επίσης ας θυμηθούμε ποιοί ήσαν οι συγγραφείς της Συνοδικής απόφασης εναντίων των ονομαδοξαστών στην Ρωσική εκκλησία.

    Γνωρίζετε ότι η Απόφαση της Συνόδου του 1913 γράφτηκε από τον Σέργιο (Στραγορώφσκυ), τον μελλοντικό αποστάτη από την Ορθοδοξία και τον καταστροφέα της Ρωσικής Εκκλησίας, που ακόμη ενωρίτερα είχε διατυπώσει στα βιβλία και στα άρθρα του πολλές καθαρώς αντορθόδοξες διδασκαλίες κλίνουσαι προς κρυπτο-Νεστοριανισμό και Πελαγιανισμό στη στη σωτηριολογία, και στην οικουμενική αίρεση όσον αφορά την εκκλησιολογία; Ήτανε ο νους αυτού του ανθρώπου αρκετά καθαρός από μάταιες γνώμες και διαφωτισμένο από την Χάρη του Αγίου Πνεύματος σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορεί νά κρίνει αλάθητα περί του μεγαλείου του Ονόματος του Θεού; Πού βασίστηκε ο Σέργιος όταν έγραφε την επιστολή του; Στα συγγράμματα των Πατέρων; στον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά; Όχι! Αλλά στον Σέργιο Τρόισκυ, ένα ημιμαθή θεολόγο και, καθώς απέδειξε αργότερα στη ζωή του, ένας άνθρωπος χωρίς αρχές πίστεως: πρώτα ως μέλος της Ρωσσικής Εκκλησίας εν Διασπορά απέδειξε στα άρθρα του την αντικανόνικότητα του Πατριαρχείου της Μόσχας, που διοικείτο από τον Σέργιο (Στραγορόφσκυ), καταγγέλλων την υποχώρηση του από την αγνότητα της Ορθοδοξίας. Αργότερα, όταν το 1945 τα Σοβιετικά στρατεύματα κατελάμβαναν την Βουλγαρία, όπου ο Τρόισκυ ζούσε τότε, έγινε μέλος του Πατριαρχείου Μόσχας και άρχισε να γράφει περί της αντικανόνικότητας της Ρωσσικής Εκκλησίας εν Διασπορά! Αυτός είναι το στόμα της αληθινής Εκκλησίας; Διά τους άλλους πρωτεργάτες της μάχης εναντίον της δοξολογίας του θείου ονόματος, θα αποφύγω τη φλυαρία, διατηρών αποσιώπηση. Αλλά απλά θα σημειώσω ότι τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται από τους τωρινούς πολεμιστές εναντίον της θείας δύναμης του ονόματος του Θεού, παραδείγματος χάριν, ενός Βλαδήμηρου Μος, τα επιχειρήματα αυτά δεν είναι περισσότερον από μία δουλική επαναλήψη των μηχανοραφιών του Σ. Ν. Τρόιτσκυ.

    Αλλά το θέμα δεν είναι ποιοί εναντιούντο στην δοξολογίαν του θείου ονόματος, αλλά στο τί εδίδασκαν. Και εδίδασκαν ότι το όνομα του Θεού είναι απλά ένα σύμβολο εθιμοτυπίας (conventional), μιά απλή σύνδεση ήχων και γραμμάτων, όπως κάθε άλλη ανθρώπινη λέξη, άλλά όχι η δύναμη και η χάρης του Θεού, όπως μαθαίνουμε από την Αγία Γραφή και από τα λόγια των Αγίων Πατέρων.

    Εσείς, μάλλον από άγνοια, καλείτε την δοξολογίαν του θείου ονόματος “αίρεση ονομολατρείας.” Αλλά δεν μας λέγει η Αγία Γραφή ότι το όνομα του Ιησού είναι το όνομα ενώπιον του οποίου παν γόνυ θα κάμψει επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων (προς Φιλιππισίους 2:10); ότι είναι υπέρ κάθε ονόματος (προς Φιλιππισίους 2:9) δια του οποίου σωζόμεθα (εν ω δει σωθείναι ημάς) (Πράξεις 4:12); Είναι δυνατόν ότι η Αγία Γραφή μας προστάζει να διαπράττουμε ειδωλολατρεία, διδάσκοντάς μας να λατρεύουμε κτιστά σύμβολα, μία σειρά κενών γραμμάτων και ήχων; Είναι δυνατόν μία σειρά κενών ήχων να μας σώζει; Απίθανον!

    Οι Ρώσοι Άγιοί μας, προ πολλού μας έχουν διδάξει ότι κατά την κρίση του Θεού θα πρέπει να απολογηθούμε για κάθε αργό λόγο, πιο πολύ φοβερό θα είναι να απολογηθούμε για κάθε βλάσφημο λόγο εναντίων των θεμελίων των δογμάτων της Χριστιανικής πίστης. Η διδασκαλία περί της δυνάμεως του Θεού εν τω ονόματι του Ιησού έχει όλη την αξιοπρέπεια θεμελειωμένου δόγματος και ανήκει στον πανάγιο αριθμό καί σώμα αυτών των δογμάτων

    (Αγίου Ιγνατίου του Καυκάσου, Ομιλία επί της Προσευχής του Ιησού). Πολλές φορές συναντούμε στους Αγίους μας την διδασκαλίαν ότι το όνομα του Θεού είναι Θείο. Η δύναμη και η επίδραση του ονόματος αυτού είναι Θεία, είναι παντοδύναμος και σωτηριώδης, είναι πέραν της κατανοήσεώς και απρόσιτο σε μας (Άγιος Ιγνάτιος Καυκάσου). Το σωτηριώδες όνομα του Ιησού διετηρήτο από την προαιώνια βουλή της Αγίας Τριάδος για τη σωτηρία μας και την ημέραν αυτήν ο Δίκαιος Ιωσήφ την παρουσιάζει σαν πολίτιμο μαργαριτάρι από το επουράνιο θησαυροφυλάκιο για να χρησιμοποιηθεί για την λύτρωση ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους (Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ, Ομηλία επί της Περιτομής). Ότι το όνομα του Θεού είναι άγιο αυτό καθ´ εαυτό καθώς και ένδοξο και πανένδοξο και επομένως απαιτείται έπαινος αυτού του ονόματος απ᾽όλους μας. Ότι το όνομα του Θεού συμπεριλαμβάνει εν αυτώ τις Θείες Ιδιώτητές Του, ακοινόνητες από τα δημιουργήματα (κατά φύση), αλλά ανήκουν σ´ Αυτόν και μόνο (Άγιος Τύχων Ζαντόσκ, Επί της Εσωτερικής Χριστιανωσύνης). Ότι το όνομά Του είναι Αυτός ο Θεός ο ίδιος, ένας Θεός σε τρία Πρόσωπα, μία απλή Ουσία (Άγιος Ιωάννης Κρονστάνδης, Η εν Χριστώ Ζωή μου).

    Επομένως, ποιόν πρέπει να πιστεύουμε: τους Αγίους Δημήτριο, Τύχωνα, Ιγνάτιο, τον Άγιο Ιωάννη Κρονστάνδης και πολλούς άλλους θεο-ευαρεστούμενους Αγίους που δοξάστηκαν στην Ρωσία, που δίδαξαν ότι το όνομα του Θεού είναι θεία δύναμη, ότι είναι Πνεύμα, που είναι υπεράνω της ανθρώπινης αντιλήψεως, ότι είναι προαιώνιο και εξήλθε για μας από τα ουράνια θησαυροφυλάκεια, ότι συμπεριέχει εν αυτώ θεία χαρακτηριστικά, ότι είναι ο ίδιος ο Θεός; Ή τους αποστάτες Στραγκορόβσκυ και Τρόισκυ για τους οποίους το όνομα του Θεού είναι μόνο ένα τυχόν σύμβολο και κενοί ήχοι;

    Διαβάζοντας τους Άγιους Πατέρες περί του Ονόματος του Θεού, ο καθείς άνθρωπος άθελά του φθάνει σε μια κατάσταση δέους: Το όνομα του Θεού είναι ιερό μυστήριο που μας δόθηκε για τη σωτηρία μας. Διαβάζοντας όμως, την Συνοδική Επιστολή, ότι το θείο όνομα είναι απλώς συμπέρασμα κοινής ανθρώπινης σκέψεως, ενδεδυμένη σε λέξεις ή ήχους, ερωτώμεν: τί είναι ιερό και μυστήριο εδώ; Ομηλούν οι Άγιοι Πατέρες και οι Συνοδικοί θεολόγοι περί του ίδιου πράγματος; Τί, συγκεκριμένα, αποκαλούν οι Άγιοι Πατέρες “ονόματα Θεού”; Για να καταλάβουμε αυτήν την ερώτηση, και διά να ανοίξουμε λίγο το ιερό μυστήριο περί του ονόματος του Θεού, βοηθούμεθα από τον μεγάλο Άγιο του Θεού, Γρηγόριο Παλαμά, και από πλήθος άλλων Βυζαντινών και αρχαίων Ελλήνων θεοπνεύστων Αγίων Πατέρων.

    Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, στα ανεκτήμητα έργα του, διακρίνει σαφώς αφ᾽ ενός μεν πίσω από το όνομα του Θεού τον καρπό της κτιστής ανθρώπινης σκέψης εκφραζομένη σε ήχους και τη γραπτή λέξη (Ίδε Κατά Γρηγορά 26—28) στον τομέα της επικαλουμένης φυσικής αποκάλυψης, όπου από την γνώση της αισθητής δημιουργίας βγάνει κανείς ορισμένα συμπεράσματα περί του Δημιουργού. Αλλα αφετέρου ο Άγιος Γρηγόριος, διακρίνει το όνομα του Θεού ως μία άκτιστη (αδημιούργητη) αυτοαποκάλυψη του εαυτού του Ίδιου του Θεού, ως τον θείον λόγον που ξεπερνά την λογική μας. Το όνομα που είναι υπεράνω κάθε άλλου ονόματος, ή λέξης, ή λογικής (Ίδε Ομιλία 60. Επί Θεοφανείας 4). Προαιώνιο όνομα για το οποίο δεν υπάρχει τίποτε άλλο πιο φοβερό (Ίδε Ομιλία 57, Επί της Κυριακής των Πατέρων.) Όνομα με το οποίο δεν Τον ονομάζουμε, αλλά με το οποίον Εκείνος ονομάζει τον Εαυτόν Του (Περί των Θείων Ενεργειών και της μεθέξεως αυτών, 16).

    Η αμυδρή γνώση του Θεού μέσω του κτιστού, αισθητού κόσμου και η γνώσή του ονόματός Του, που είναι δυνατή ακόμη και για τους ειδωλολάτρες που είναι σοφοί κατά τον φυσικό τρόπο του κόσμου, είναι ένα πράγμα. Είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα το να έχουμε άμεση γνώση του Θεού, πρόσωπο προς πρόσωπο, διά μέσου του ακτίστου Φωτός της αυτοαποκαλύψεώς Του όταν επονομάζει τον εαυτόν Του με ανείπωτα ονόματα. Η γνώση αυτών των ονομάτων του Θεού δίδεται μόνο διά της χάρης του στους Αγίους Του.

    Δεν παρήλθε η σκιά του νόμου και δεν έχει έρθει η χάρη; Μπορούμε μόνο να σκεπτόμεθα περί των ονομάτων του Θεού κατά κοινό τρόπο που οι ειδωλολάτρες γνωρίζουν, και να αρνηθούμε το ιερό μυστήριο των ονομάτων του Θεού που ο ίδιος ο Θεός αποκαλύπτει άμεσα στους Αγίους του;

    Κατά την διδασκαλία του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, ο Θεός ακόμη και στις ενέργειές Του είναι ακατάληπτος στον ανθρώπινον νου, αλλά τις βλέπουμε μόνο διά μέσου της δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος (Ίδε Κατά Ακινδύνου 4.19). Ο Θεός δεν γίνεται μόνο γνωστός και ονομαστός διά μέσου της ανθρώπινης κτιστής σκέψης, αλλά μέσω των ακτίστων ενεργειών Του (Ίδε αυτόθι 1.3.6).

    Επομένως είναι μεγάλη παρανόηση να νομίζουμε ότι ο άνθρωπος αποδίδει ονόματα στον Θεόν όπως δίνει ονόματα στα δημιουργήματα, τα οποία γνωρίζει διά της δύναμης της λογικής του σαν αντικείμενα γνώσης, αναγνωρίζοντας διά της δύναμης της λογικής τα χαρακτηριστικά των και, σύμφωνα μ᾽αυτά τα χαρακτηριστικά, τα ονομάζει με λεκτικά ονόματα. Όχι! Δεν είναι δυναντόν να αντιλαμβανόμαστε τον Θεόν σαν αντικείμενο της γνώσης μας διά του κτιστού μας νου, που θα μπορούσε να τον γνωρίζει και να τον προσδιορίζει. Ας μη ασπασθούμε μία τέτοια βλασφημία. Δεν είναι η ανθρώπινη λογική, με τη κτιστή της λογική, αυτή που Του αποδίδει ονόματα, αλλά ο Θεός ο Οποιός τα αποκαλύπτει δια της χάρης Του στον άνθρωπο μέσω των προαιωνίων ονομάτων του (Ίδε Έξοδος 3:14).

    Μόνο μ᾽ αυτή την έννοια δυνάμεθα να συζητούμε περί των ονομάτων του Θεού ως θείες, άκτιστες ενέργειες. Αλλά, λαμβανόμενες στον κεκαθαρμένο νουν των αγίων Προφητών, αυτές οι ονοματοενέργειες είναι ενδεδυμένες σε κτιστές ανθρώπινες σκέψεις εκφρασθέντες από κτιστούς ήχους ή γραμμένα με κτιστά γράμματα. Μ᾽αυτή την έννοια μιλούμε περί των ονομάτων του Θεού ως ιερά σύμβολα, λεκτικές εικόνες που είναι κτιστές εικόνες των ακτίστων ονοματοενεργειών.

    Ατυχώς, μερικοί αντίπαλοι της δοξολογίας του θείου ονόματος επανερμηνεύουν την πλήρη χάριτος σκέψη του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, και βγάζουν εκτός περιεχομένου μερικές πολεμικής φύσεως εκφράσεις στις οποίες αναφέρει τα ονόματα του Θεού ως καρπό της φυσικής γνώσης, ή, περί των ονομάτων του Θεού, ως λεκτικά σύμβολα, και καταλήγουν σε εσφαλμένα συμπεράσματα ότι ο Αγιος, υποτίθεται, επ᾽ουδενί επέτρεψε να ομιλεί κανείς περί των ονομάτων του Θεού ως άκτιστες ενέργειες. Επί παραδείγματι, αυτοί οι διεστραμμένοι σχολιαστές επικαλούνται αυτές τις φράσεις εναντίον του αιρετικού Νικιφόρου Γρηγορά. Αλλά ο Γρηγοράς , νομίζοντας ότι αυτό ειπώθηκε με μια κοσμική έννοια, τοποθέτησε τη θεία φύση πριν από τις θείες ενέργειες, παράλογα υποδηλώντας ότι οι θείες ενέργειες ήσαν (απλώς) όνόματα (κατά Γρηγορά, 28).

    Αλλά αν αυτοί οι άτυχοι σχολιαστές ελάμβαναν τον κόπο να κατανοήσουν την σκέψη του Αγίου στο πλαίσιο του περιεχομένου του κειμένου, θα έπρεπε να πεισθούν ότι το θέμα εδώ πρόκειται για κάτι εντελώς διαφορετικό απ᾽ ότι θα ήθελαν να δουν σ᾽ αυτές τις λέξεις. Ο αιρετικός Γρηγοράς αρνείτο την πραγματική διάκριση μεταξύ ουσίας και ενέργειας στον Θεό. Και στά σημεία εκείνα των συγγραμμάτων των Αγίων Πατέρων στα οποία αυτή η διάκριση εγίνετο, τα επανερμήνευσε κατα τρόπο ώστε η διαφορά ήταν απλή ονομαστική, δηλαδή ότι υπήρχε αυτή η διαφορά μόνο στη σκέψη μας και στη γλώσσα που εκφράζουν τα διάφορα αυτά ονόματα, ενώ στην πραγματικότητα — στον ίδιο τον Θεό — υπάρχει τάχα, μία απλή ουσία, στην οποία, δήθεν, δεν υπάρχουν και δεν μπορεί να υπάρχει, καμμία διάκριση, επειδή “ενέργεια είναι το ίδιο ως το όνομα,” θεωρούντες τα ονόματα σαν μία απλή ανθρώπινη αντίληψη, καθώς εκφράζεται από λέξεις.

    Είναι πραγματικά με αυτή την έννοια που οι ονομοδοξαστές ονομάζουν τα ονόματα του Θεού ως άκτιστες ενέργειες; Όπως δήποτε όχι. Κάμνοντας χρήση αυτής της μεθόδου ερμηνείας, είναι δυνατόν να φθάσωμε στο συμπέρασμα ότι η Αγία Γραφή διδάσκει ότι δεν υπάρχει Θεός. Αλλά, καθώς γνωρίζουμε, η Γραφή δεν διδασκει τέτοιο πράγμα, αλλά ότι ο άφρων είπε αυτό εν τη καρδία αυτού.

    Όσο για το τί εδίδασκε ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς και πώς πρέπει κανείς να ερμηνεύσει τη διδασκαλία του περί ονομάτων, που ο Ίδιος ο Θεός αποκαλύπτει σε μας, είναι προτιμότερο να ακούσουμε τους μάρτυρες και τους πιστούς οπαδούς του Αγίου. Έτσι, ο ευλογημένος μαθητής του Αγίου, ο Δαβίδ Δισύπατος σαφώς λέγει ότι τα ονόματα του Θεού, σ αυτή την υπερφυή ἐννοια, είναι η άκτιστη ενέργειά του Θεού. Αν αυτά τα ονόματα δεν εκδηλώνουν ούτε την θεία ουσία, ούτε μία απλή ουσία, τότε αναγνωρίζετε ότι σύμφωνα με τον άγιο θεολόγο, είναι εκ φύσεως εγγενείς της φύσεως του Θεού, ως οι δυνάμεις και οι ενέργειες και είναι γνωρίσματα, ή χαρακτηριστικά της Θείας φύσεως (Περί της Βλασφημίας Βαρλαάμ και Ακινδύνου, 26).

    Όσον αφορά τα άκτιστα ονόματα με τα οποία Αυτός ονομάζει τον Εαυτόν Του, και δεν ονομάζεται απο μας, ένας από τους μαθητές του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, ο μέγας Άγιος Μάρκος Εφέσου, γράφει καθαρά: “Πως είναι δυνατόν να συνυπάρχουν σε μία και την αυτή οντότητα αμφότερα, μη ον και παν; Άρα, δεν μπορεί να υπάρχει ποτέ κάτι μεταξύ της ουσίας του Θεού και εκείνου που υπάρχει, σύμφωνα με το οποίον ο Θεός καλείται αμφότερα και ουσία και αιτία (και όχι κατά την ίδια την ουσία Του). Τί άλλο μπορεί να είναι, παρά ενέργεια, την οποία αν κανείς θέλει να την ονομάσει σκέψη ή ιδέα δεν φέρουμε αντίρρηση, με μόνη την διαφορά που (σημειώνουμε) ότι ο Καλλιτέχνης μας (ο Θεός) δεν ονομάζεται από κτιστές ιδέες αλλά ως έχοντας το ιδικό Του όνομα και ιδέα της ουσίας (Του) και η ίδια ιδέα της τέχνης είναι γνωστή και δεδομένη έξωθεν. Ο Θεός,χωρίς όνομα εν τη ουσία Του και εκ φύσεως, από την αιωνιότητα τηρεί και υπερβαίνει εν Εαυτώ την ιδέα του όντος, ονομάζεται σύμφωνα μ᾽ αυτές τες ενέργειες και απ᾽ αυτές” (Περί Ουσίας και Ενεργείας, 16).

    Πάρα πολλοί άγιοι Πατέρες, πολύ πρίν από τον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά εδίδαξαν περί των ονομάτων/ενεργειών, ίσως όχι και τόσο ευκρινώς, αλλά ποιό συγκεκαλυμένα. Έτσι, επί παραδείγματος χάριν, ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγήτης, στο έργο του Περί Θείων Ονομάτων καλεί τα ονόματα του Θεού αγαθοεργίες, ήτοι αγαθές θείες ενέργειες.

    Λοιπόν, ποιούς πρέπει να ακολουθούμε, Σεβαστέ αδελφέ, την Αγία Γραφή που διδάσκει ότι το όνομα του Θεού είναι άξιο λατρείας, που είναι υπέρ άνω παντός άλλου ονόματος, τους Αγίους Γρηγόριο Παλαμά, Μάρκο Εφέσου, Αναστάσιο Σιναίτη, Διονύσιον Αρεοπαγίτη και πολλών άλλων Αγίων Πατέρων που ομολόγησαν την πίστιν περί των προαιωνίων ονομάτων του Θεού, ή των προτεσταντιζόντων θεολόγων της Σχολής της Χάλκης που είναι ανήμεροι του λεκτικού ονομασυμβόλου της αποκάλυψης αυτού του Θεού περί της ονοματοενέργειας;

    Ως εκ τούτου, με τη σειρά μου, σας συνιστώ προσοχή, Σεβασμιώτατε, εναντίων εσπευσμένων και απερισκέπτων γνωμών περί του ιερού μυστηρίου των ονομάτων του Θεού και σας καλώ να μελετήσετε προσεκτικά τα συγράμματα των Αγίων Πατέρων επ᾽ αυτού του δογματικού θέματος, τόσο σημαντικό για τη σωτηρία μας.

    Καταλήγοντας, θέλω να σας διαβεβαιώσω, σεβαστέ αδελφέ, ότι επ᾽ ουδενί δεν πιστεύομε ότι το όνομα του Θεού είναι η ουσία του Θεού, διότι η ουσία είναι απολύτως άγνωστη και ακατανόμαστη. Αλλά επαναλαμβάνω με την έννοια που δόθηκε παραπάνω, τιμούμε το όνομα του Θεού ως τις άκτιστες ενέργειές Του με τις οποίες αυτο-ονομάζεται, και αποκαλύπτει ο Θεός αυτά τα ονόματα μέσω των αγίων Του, όπως μάθαμε απ᾽ αυτούς. Ερώτηση: Το όνομα του Θεού είναι ουσιώδες, προσωπικό, αποτελεσματικό (ενεργητικό) συμβολικό ή μεταφορικό; Απάντηση: Καθαρά είναι αποτελεσματικό (ενεργητικό), γιατί δεν αποκαλύπτει σε μας την ουσία του Θεού (γιατί είναι αδύνατον να την γνωρίζουμε), αλλά (το όνομα) Θεός αποκαλύπτει σε μας μόνο την θεωρίαν (όρασιν) της ενέργειάς Του (Άγιος Αθανάσιος Σιναίτης, Ο Οδηγος).

    Δεν θεοποιούμε μεταβλητούς ήχους ή γράμματα με τα οποία εκφράζεται το όνομα του Θεού σε διάφορες ανθρώπινες γλώσσες. Δεν θεοποιούμε κτιστά ονόματα και σύμβολα (πράγμα που έκαναν, π.χ. οι Ρώσοι φιλόσοφοι και φιλόλογοι, όπως ο Φλορένσκυ, Μπουλκάκωφ και άλλοι, μία παρερμηνία που εμείς δεν την δεχόμεθα.) Επομένως δεν πιστεύουμε ότι η απλή έκφραση του λεκτικού ονόματος του Θεού αγιάζει διά της χάριτος και κάνει έναν αναγκαστικά κοινωνό του Θεού, ή, σαν να λέγαμε, αυτομάτως. Επί πλέον, ασπάζοντας μια άγια εικόνα δεν κάνει αυτόματα τον ασπάζοντα μέτοχο στην χάρη της, και απλώς λαμβάνοντας τα Άγια Δώρα δεν κάνει τον τρώγοντα μέτοχο του Σώματος του Χριστού και δεν τον θεοποιεί. Αλλά ο καθένας συμμετάσχει εν τω μέτρω των δυνάμεών του, ανάλογα με τα μέτρα του Αγίου Πνεύματος.

    Ειλικρινά πιστεύω, Σεβασμιώτατε, ότι η διδασκαλία περί της λατρείας του Ονόματος του Θεού με την έννοια που εκτέθηκε ανωτέρω, δεν θα σας προξενήσει να αμφιβάλλετε την ακριβή της ανταπόκριση με την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων της Ορθάδοξης Εκκλησίας. Και τούτο σημαίνει ότι οι διαμάχες συνδεδεμένες μ᾽ αυτή τη διδασκαλία δεν θα πρέπει να προκαλέσουν διαίρεση στην Αγία μας Εκκλησία, που μόνο θα επωφελήσει τον εχθρό της σωτηρίας μας. Σας διαβεβαιώνω περί των πιο ειληκρινών και αδελφικών αισθημάτων αγάπης προς εσάς και ζητώ, προς χάρη της αγάπης του Ιησού Χριστού, να έλθετε οπωσδήποτε στην ιερά εορτή της Μονής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στις 13–14 Ιουλίου (με το Νέο Ημερολόγιο) ώστε έτσι σε προσωπική επαφή μαζί μου και με το πλήρωμα της Εκκλησίας μας, που θα συνεδριάσει αυτές τις μέρες σε Τοπικό Συμβούλιο, να μπορέσουμε να επιλύσουμε όποιαδήποτε τυχούσα σύγχιση. Είθε η χάρη του Αγίου Πνεύματος, που πάντοτε ενεργεί στην Εκκλησία από την ημέρα της Πεντηκοστής, να μας καθοδηγήσει σε όλη την αλήθεια και να μη μας επιτρέψει να εκκλίνωμε από την αλήθεια, που είναι η Εκκλησία. Εγκάρδια σας εύχομαι πλούσια την από Θεού βοήθεια στο θείο έργο σας και στην σωματική σας υγεία. Ζητώ όπως δεν με ξεχνάτε στις άγιες προσευχές σας.

    Με πολλή εν Χριστώ Αγάπη

    Ραφαήλ

    Πιστός αδελφός της Μακαριώτητάς σας

Below in the next post, I am posting a google machine translation; not a bad job!

If you compare this machine translation with the writings of Met. Ephraim of HOCNA as published at www.homb, you will see the similarity. Met. John has answered this post at his website and a copy has also been posted at NFTU. http://orthodoxmetropolia.org/letter-me ... rshipping/
http://nftu.net/synod-toc-r-adds-name-f ... n-rupture/

Lord Jesus Christ, have mercy on me a sinner.

Post Reply